New Delhi has issued notice to the search engine giant Google for showing what India considers Pakistan-occupied Kashmir as Pakistani territory.
The disputed map comes up on Google Insights for Search and Indian authorities have asked Google to immediately correct this ‘inaccuracy’.
“There had been media reports that Google Images had been depicting India’s international boundaries incorrectly. Upon learning this, minister of state for communications and IT Sachin Pilot instructed the department of information technology to inquire into the matter and to take necessary steps to ensure that the depiction is made accurate,” said a statement from Mr Pilot’s office.
Following this, the IT department issued a notice to Google India on Saturday.
“The map of India available through www.google.com/insights shows certain parts of Jammu and Kashmir as a part of a different country. As per the India Information Technology Act, 'any wrongful depiction of Indian map and its boundaries is liable for action,' notice further said. Minister said the government will wait for Google to respond and then take 'appropriate action at an appropriate time'.
Kashmir claimed by both India and Pakistan, has been partitioned for decades, with local population up in arms demanding freedom. India controls the southeast part, Pakistan the northwest and China a smaller uninhabited portion to the northeast.
UN maintains a peacekeeping force in Kashmir, to monitor the Line of Control, that divides the tourist haven between the two nuclear powers. India and Pakistan have failed to resolve the dispute which erupted with the departure of British from the region in 1947.
Source: kashmirobserver
Sunday, August 22, 2010
Friday, August 20, 2010
مرد المانی که روی هوا راه می رود و معلق می شود
Berlin street performer Johan Lorbeer has an unusual approach to street performance. Just by "hanging out" on the side of a building, thousands of locals and tourists marvel as they walk by. He calls the performance "Still Life."
Thursday, August 19, 2010
کاریکاتور جنجالبرانگیزی که باعث خشم مقامات اسرائیلی شد
در این کاریکاتور که در یک روزنامه عرب به چاپ رسیده یهود را شیطان بزرگ معرفی کرده و به خواننده القا می کند که یهود نیز مانند نازی ها بچه هار ا کشته و از خون خوشش می اید. خیلی از عربها اعتقاد دارند که یهود اروپا را تسخیر کرده و بهمین دلیل آنها تلاش های ضد یهودیشان را ادامه خواهند داد.
Wednesday, August 18, 2010
How to Debate Ahmadinejad
Last week, Iranian President Mahmoud Ahmadinejad publicly challenged U.S. President Barack Obama to a face-to-face televised debate on solving the world's problems. For understandable reasons, the White House quickly dismissed the invitation, just as President George W. Bush did with a similar offer in 2006. But Ahmadinejad's gambit is a tantalizing opportunity to imagine how Obama's rhetorical abilities might stand up in a direct competition with his Iranian counterpart.
Despite the popular perception in the United States that the Iranian president is an irrational and unstable character, the reality is that Ahmadinejad is a shrewd politician with a skillful command of debating tactics. His preferred method of debate is to masterfully spin out rhetorical questions, combative statements, ad hominem arguments, and sarcastic remarks in order to muddle the discussion to an extent that the original topic of conversation becomes indistinct to both his rivals and audience.
As a master of the fine art of spin, he can appeal to groups of diverse backgrounds by speaking a language to which they can relate. In the 2005 presidential debates, he successfully defeated the powerful conservative politician Ali Akbar Hashemi Rafsanjani by portraying himself as a liberal-minded politician and, hence, a supporter of middle-class segments of Iranian society. During the televised presidential debates in 2009, he cleverly outmaneuvered his rivals by questioning their motives, personal integrity, and loyalty to the regime. In one particular debate, he was so effective at portraying the reformist Mehdi Karroubi as a corrupt insider who had taken campaign donations from convicted criminals that some of Karroubi's supporters turned against their candidate.
So, in an imaginary debate, how could Obama defeat Ahmadinejad? What follows are a few suggested tactics based on observing his past performances. They do not guarantee a victory, but they could surely raise serious problems for a controversial leader who has built his popular appeal largely on a series of rhetorical postures.
1. Force him to focus on what he wants to avoid.
Ahmadinejad is famous for his use of red herrings. When it comes to avoiding a problematic topic or evading a question, he peppers his opponents with random questions in order to change the subject or simply use up their time and force them move on to a new subject. In a May interview with ABC's George Stephanopoulos, Ahmadinejad was asked about the possibility that Osama bin Laden was residing in Iran and whether he would expel the al Qaeda leader if he were found there.
"If you did know that Osama bin Laden was in Tehran, would you show him hospitality? Would you expel him? Would you arrest him?" Stephanopoulos asked after several attempts at a straight answer. "I heard that Osama bin Laden is in Washington, D.C.," Ahmadinejad quickly responded. Several minutes of back and forth followed in which the Iranian president continued to avoid the question by talking about bin Laden's alleged close relations with Bush. When an exasperated Stephanopoulos finally asked point blank if Ahmadinejad would deny that bin Laden was in Iran, Ahmadinejad responded, "Rest assured that he's in Washington. I think there's a high chance he's there." That was the end of the interview.
One way of beating Ahmadinejad at this rhetorical game is to throw at him a question or a statement that shifts back to the topic of debate. This is what Mohsen Rezaee, the former Revolutionary Guard commander and conservative candidate, did during the televised presidential debates for the June 2009 election. When Ahmadinejad tried to divert attention from his administration's mishandling of the Iranian economy by posing numerous questions about his opponent's experience in government, Rezaee skillfully reverted back to the economy by urging viewers to read his economic plans online. When Ahmadinejad tried to ask more questions to disrupt the flow of Rezaei's economic argument, the candidate fought back by posing new questions on the president's poor economic record.
In that particular debate, watched by millions of Iranians, Ahmadinejad seemed frustrated. Unable to successfully perform his usual tactics of diversion, he kept shifting to subtle attacks on his opponent's character and personal integrity. Although of course he eventually won the elections under controversial circumstances, many believe he lost the debate with Rezaee by throwing cheap shots and making insignificant arguments that only revealed his arrogance, especially on economic issues.
2. Be specific.
Ahmadinejad's debating style consists of a set of statements that are more like slogans than actual arguments. Like all populists, he usually shies away from specifics, and when he does refer to actual facts, he usually does it to expand on sweeping assertions about the economy or foreign affairs. The fact that Ahmadinejad has been able to avoid discussing nearly any issue in any specificity for so long shows just how skillful a debater he can be.
In a September 2006 interview with NBC's Brian Williams, a question was raised about Iran's large missile arsenal. Ahmadinejad's answer was a generic claim about Iran's desire for justice and peace and how in fact it is the United States that poses the greatest threat to world security because of its conventional and nuclear weapons. He then turned to some general remarks about world history before Williams had a chance to follow up. In the same interview, Williams inquired about Ahmadinejad's rarely seen wife, to which the president replied, "She is an Iranian woman. And just as I am an Iranian too."
By being specific on certain topics -- say, the exact purpose of secret nuclear facility near the city of Qom, or the names of those in the intelligence complex who unleashed violence against the protesters after the disputed 2009 election -- a skillful opponent can slow down or disrupt the flow of Ahmadinejad's generalities. Again, Rezaee is an instructive example. During his debate with Ahmadinejad, he cited the government's own statistics on inflation to discredit the president's claims about the improving economy. Ahmadinejad could only stare on dumbfounded as his argument was picked apart.
This won't stop him from moving on to discuss other unrelated subjects, but it can undermine some of his sound bites and cliché statements that are meant to make the discussion as opaque as possible.
3. Test his knowledge.
Despite his claima of expertise, Ahmadinejad is actually clueless on a wide variety of topics, including his country's political history. This is what Joe Klein of Time magazine discovered during a 2009 interview. After inquiring about Rafsanjani's famous Quds Day speech in 2001, in which the conservative cleric talked about the need for an "Islamic bomb," Ahmadinejad bluntly denied such a speech had actually taken place. Unfortunately, for the president, Klein had actually been present when Rafsanjani had made the remarks. The denial of these events reeks of dishonesty of the highest sort. But maybe it shows that Ahmadinejad is actually not that well informed about subjects in which he claims expertise.
Consider, for instance, the topic on which the president has generated the most international controversy, the Holocaust. A number of American and European reporters have pressed Ahmadinejad on this topic, but no one has to this day asked him what he exactly knows about the Holocaust. What does he know about Auschwitz? What are his thoughts about the Iranian diplomat in Paris who saved many Jews from persecution by issuing them Iranian passports to flee Europe? Rather than debating Ahmadinejad's assertions on this subject, his interlocutors might find it more effective to simply expose how little he knows about it. Such a tactic would have been welcome last weekend when Ahmadinejad told reporters that he doubted 3,000 people were actually killed in the 9/11 attacks and asserted that "Zionists" had been warned in advance.
4. Don't let him under your skin.
Ever since John F. Kennedy wiped the floor with a sweaty, combative Richard Nixon in 1960, smart politicians have understood that in televised debates, what you say is less important than how you say it. Ahmadinejad is no exception. His humble looks, grey jacket, and unkempt beard might not win him points in a fashion show, but his tough-talking style has won him supporters from the impoverished southern neighborhoods of Tehran to the streets of Jakarta, Indonesia, where he enjoys high popularity for his anti-Western views. In the 2009 presidential debates, Ahmadinejad prevailed over one rival, Mehdi Karroubi, by using simple and easy-to-understand arguments about Iran's nuclear policy and relations with Arab states and, more importantly, appearing combative against his opponent's alleged corrupt activities. The performance was superb because he managed to convince many Iranians that he is an anti-elite politician on a crusade against governmental corruption, personified by Karroubi.
All in all, effectively debating Ahmadinejad would require the ability to convey complex ideas in a way that a broad audience could understand. More importantly, it would be wise to avoid big words or disorganized ideas and sentences. This is the mistake that Mir Hussein Mousavi made during his debate with Ahmadinejad. When replying to the president's accusation that his wife, Zahra Rahnavard, was not qualified to be an assistant professor, Mousavi let his emotions got the better of him, leading him to throw out an array of difficult-to-follow ideas and arguments that appeared muddled with anger, ultimately making him look awkward and edgy. Ahmadinejad won huge points because of his rival's inability to coherently fight back. A shrewder opponent would have anticipated these accusations and calmly refuted them without losing emotional control.
5. Have fun!
Ahmadinejad is notorious for making sarcastic remarks when arguing with his opponents. In an interview with Britain's Channel 4, host Jon Snow asked Ahmadinejad about Obama's recent Cairo speech and whether he would be receptive to the U.S. president's outstretched hand. "Which hand did he extend? His right hand or left hand?" Ahmadinejad quipped.
In his debate with Karroubi, he would make fun of his opponent's status as a clergy man.
So, one way of undermining his image as a savvy debater would be to come back with your own quips and sarcasm. For instance, if he argues that Iran is the freest country in the world, which he often does, quickly respond with the following question: "Freer than Nazi Germany?"
Obviously, this tactic is not respectful, but it would sure be fun and perhaps could even expose the cheap rhetorical tricks that have allowed Ahmadinejad to stay in power for so long.
Source: foreignpolicy
Despite the popular perception in the United States that the Iranian president is an irrational and unstable character, the reality is that Ahmadinejad is a shrewd politician with a skillful command of debating tactics. His preferred method of debate is to masterfully spin out rhetorical questions, combative statements, ad hominem arguments, and sarcastic remarks in order to muddle the discussion to an extent that the original topic of conversation becomes indistinct to both his rivals and audience.
As a master of the fine art of spin, he can appeal to groups of diverse backgrounds by speaking a language to which they can relate. In the 2005 presidential debates, he successfully defeated the powerful conservative politician Ali Akbar Hashemi Rafsanjani by portraying himself as a liberal-minded politician and, hence, a supporter of middle-class segments of Iranian society. During the televised presidential debates in 2009, he cleverly outmaneuvered his rivals by questioning their motives, personal integrity, and loyalty to the regime. In one particular debate, he was so effective at portraying the reformist Mehdi Karroubi as a corrupt insider who had taken campaign donations from convicted criminals that some of Karroubi's supporters turned against their candidate.
So, in an imaginary debate, how could Obama defeat Ahmadinejad? What follows are a few suggested tactics based on observing his past performances. They do not guarantee a victory, but they could surely raise serious problems for a controversial leader who has built his popular appeal largely on a series of rhetorical postures.
1. Force him to focus on what he wants to avoid.
Ahmadinejad is famous for his use of red herrings. When it comes to avoiding a problematic topic or evading a question, he peppers his opponents with random questions in order to change the subject or simply use up their time and force them move on to a new subject. In a May interview with ABC's George Stephanopoulos, Ahmadinejad was asked about the possibility that Osama bin Laden was residing in Iran and whether he would expel the al Qaeda leader if he were found there.
"If you did know that Osama bin Laden was in Tehran, would you show him hospitality? Would you expel him? Would you arrest him?" Stephanopoulos asked after several attempts at a straight answer. "I heard that Osama bin Laden is in Washington, D.C.," Ahmadinejad quickly responded. Several minutes of back and forth followed in which the Iranian president continued to avoid the question by talking about bin Laden's alleged close relations with Bush. When an exasperated Stephanopoulos finally asked point blank if Ahmadinejad would deny that bin Laden was in Iran, Ahmadinejad responded, "Rest assured that he's in Washington. I think there's a high chance he's there." That was the end of the interview.
One way of beating Ahmadinejad at this rhetorical game is to throw at him a question or a statement that shifts back to the topic of debate. This is what Mohsen Rezaee, the former Revolutionary Guard commander and conservative candidate, did during the televised presidential debates for the June 2009 election. When Ahmadinejad tried to divert attention from his administration's mishandling of the Iranian economy by posing numerous questions about his opponent's experience in government, Rezaee skillfully reverted back to the economy by urging viewers to read his economic plans online. When Ahmadinejad tried to ask more questions to disrupt the flow of Rezaei's economic argument, the candidate fought back by posing new questions on the president's poor economic record.
In that particular debate, watched by millions of Iranians, Ahmadinejad seemed frustrated. Unable to successfully perform his usual tactics of diversion, he kept shifting to subtle attacks on his opponent's character and personal integrity. Although of course he eventually won the elections under controversial circumstances, many believe he lost the debate with Rezaee by throwing cheap shots and making insignificant arguments that only revealed his arrogance, especially on economic issues.
2. Be specific.
Ahmadinejad's debating style consists of a set of statements that are more like slogans than actual arguments. Like all populists, he usually shies away from specifics, and when he does refer to actual facts, he usually does it to expand on sweeping assertions about the economy or foreign affairs. The fact that Ahmadinejad has been able to avoid discussing nearly any issue in any specificity for so long shows just how skillful a debater he can be.
In a September 2006 interview with NBC's Brian Williams, a question was raised about Iran's large missile arsenal. Ahmadinejad's answer was a generic claim about Iran's desire for justice and peace and how in fact it is the United States that poses the greatest threat to world security because of its conventional and nuclear weapons. He then turned to some general remarks about world history before Williams had a chance to follow up. In the same interview, Williams inquired about Ahmadinejad's rarely seen wife, to which the president replied, "She is an Iranian woman. And just as I am an Iranian too."
By being specific on certain topics -- say, the exact purpose of secret nuclear facility near the city of Qom, or the names of those in the intelligence complex who unleashed violence against the protesters after the disputed 2009 election -- a skillful opponent can slow down or disrupt the flow of Ahmadinejad's generalities. Again, Rezaee is an instructive example. During his debate with Ahmadinejad, he cited the government's own statistics on inflation to discredit the president's claims about the improving economy. Ahmadinejad could only stare on dumbfounded as his argument was picked apart.
This won't stop him from moving on to discuss other unrelated subjects, but it can undermine some of his sound bites and cliché statements that are meant to make the discussion as opaque as possible.
3. Test his knowledge.
Despite his claima of expertise, Ahmadinejad is actually clueless on a wide variety of topics, including his country's political history. This is what Joe Klein of Time magazine discovered during a 2009 interview. After inquiring about Rafsanjani's famous Quds Day speech in 2001, in which the conservative cleric talked about the need for an "Islamic bomb," Ahmadinejad bluntly denied such a speech had actually taken place. Unfortunately, for the president, Klein had actually been present when Rafsanjani had made the remarks. The denial of these events reeks of dishonesty of the highest sort. But maybe it shows that Ahmadinejad is actually not that well informed about subjects in which he claims expertise.
Consider, for instance, the topic on which the president has generated the most international controversy, the Holocaust. A number of American and European reporters have pressed Ahmadinejad on this topic, but no one has to this day asked him what he exactly knows about the Holocaust. What does he know about Auschwitz? What are his thoughts about the Iranian diplomat in Paris who saved many Jews from persecution by issuing them Iranian passports to flee Europe? Rather than debating Ahmadinejad's assertions on this subject, his interlocutors might find it more effective to simply expose how little he knows about it. Such a tactic would have been welcome last weekend when Ahmadinejad told reporters that he doubted 3,000 people were actually killed in the 9/11 attacks and asserted that "Zionists" had been warned in advance.
4. Don't let him under your skin.
Ever since John F. Kennedy wiped the floor with a sweaty, combative Richard Nixon in 1960, smart politicians have understood that in televised debates, what you say is less important than how you say it. Ahmadinejad is no exception. His humble looks, grey jacket, and unkempt beard might not win him points in a fashion show, but his tough-talking style has won him supporters from the impoverished southern neighborhoods of Tehran to the streets of Jakarta, Indonesia, where he enjoys high popularity for his anti-Western views. In the 2009 presidential debates, Ahmadinejad prevailed over one rival, Mehdi Karroubi, by using simple and easy-to-understand arguments about Iran's nuclear policy and relations with Arab states and, more importantly, appearing combative against his opponent's alleged corrupt activities. The performance was superb because he managed to convince many Iranians that he is an anti-elite politician on a crusade against governmental corruption, personified by Karroubi.
All in all, effectively debating Ahmadinejad would require the ability to convey complex ideas in a way that a broad audience could understand. More importantly, it would be wise to avoid big words or disorganized ideas and sentences. This is the mistake that Mir Hussein Mousavi made during his debate with Ahmadinejad. When replying to the president's accusation that his wife, Zahra Rahnavard, was not qualified to be an assistant professor, Mousavi let his emotions got the better of him, leading him to throw out an array of difficult-to-follow ideas and arguments that appeared muddled with anger, ultimately making him look awkward and edgy. Ahmadinejad won huge points because of his rival's inability to coherently fight back. A shrewder opponent would have anticipated these accusations and calmly refuted them without losing emotional control.
5. Have fun!
Ahmadinejad is notorious for making sarcastic remarks when arguing with his opponents. In an interview with Britain's Channel 4, host Jon Snow asked Ahmadinejad about Obama's recent Cairo speech and whether he would be receptive to the U.S. president's outstretched hand. "Which hand did he extend? His right hand or left hand?" Ahmadinejad quipped.
In his debate with Karroubi, he would make fun of his opponent's status as a clergy man.
So, one way of undermining his image as a savvy debater would be to come back with your own quips and sarcasm. For instance, if he argues that Iran is the freest country in the world, which he often does, quickly respond with the following question: "Freer than Nazi Germany?"
Obviously, this tactic is not respectful, but it would sure be fun and perhaps could even expose the cheap rhetorical tricks that have allowed Ahmadinejad to stay in power for so long.
Source: foreignpolicy
Karzai condemns stoning deaths by Taliban
Afghan President Hamid Karzai condemned the stoning deaths of a young man and woman in northern Afghanistan over the weekend, calling the executions by the Taliban "unforgivable."
"Executing these two young people without trial is a crime, an act of inhumanity, and is counter to Islam," the president said in a statement Tuesday.
The Taliban stoned to death a man and a woman in northern Afghanistan for allegedly having an affair, officials said Monday.
The stoning took place Sunday in Dasht-e-Archi district, in the village of Mullah Qali - a village dominated by the Taliban in Kunduz province.
The pair was accused of having an illicit sexual relationship, a spokesman for the Kunduz governor said.
The woman was about 20 years old and the man was about 27, said Mohammed Ayuob, district governor of Amam Sahib, which is also in Kunduz province. The woman was engaged, and the man was married to another woman. The two had been held by the Taliban for about a week, Ayuob said.
Source: CNN
Tuesday, August 17, 2010
Monday, August 16, 2010
Afghan man, woman ‘stoned to death’ over love affair by Taliban
KUNDUZ: A man and woman have been stoned to death in northern Afghanistan after being accused by the Taliban of having an affair, a witness and an official said Monday.
The 23-year-old woman and 28-year-old man were killed because “they had an affair,” said Mohammad Ayob, the governor of Imam Sahib district in Kunduz province.
“Two people were stoned to death by Taliban in Mullah Quli village late yesterday,” he said. The village is under the control of the Taliban.
Mullah Quli resident Abdul Satar said about 100 people, most of them Taliban insurgents, gathered in the village on Sunday evening as a statement was read out saying the pair had confessed to their affair.
He said the man was married to someone else, and the woman was engaged.
“The Taliban convicted both to stoning to death, some from the crowd started throwing stones at the couple until they died,” Satar said.
The couple had their hands bound behind their backs and were forced to stand in an empty field as their sentence was carried out, he said.
A local Taliban commander, who contacted media but refused to give his name, confirmed the killings.
“The couple confessed they had eloped together and based on their confession they were stoned to death,” he said.
Under Islamic Sharia law, sex between unmarried people is punishable by public beatings, while punishment for those caught in extra-marital affairs is death by stoning.
Earlier this month, the Taliban publicly flogged and then killed a pregnant widow for alleged “adultery” in western Badghis province.
The killings are a grim reminder of the Taliban's harsh 1996-2001 rule, when apparent crimes were brutally punished after summary trials.
As well as lashings and death by stoning for alleged adulterers, people accused of theft regularly had their hands or feet amputated.
In regions that have come under Taliban control as the war drags towards the end of its ninth year, rough justice is meted out in the same manner, and includes execution of people accused of “spying” for foreign forces.
Source: Dawn
Sunday, August 15, 2010
Saturday, August 14, 2010
Friday, August 13, 2010
Thursday, August 12, 2010
دختر ۱۹سالهای که مثل یک حیوان با نامزدش زندگی میکند
چاپ تصویر «تاشا مالتبی» در روزنامه‌ها در ابتدا یادآور خاطره تلخ «لیندی اینگلند»، یکی از سربازان زن آمریکایی را در اشغال عراق توسط این کشور تداعی کرد. انتشار تصویر این زن ۲۱ ساله آمریکایی در حال کشیدن یکی از زندانیان عراقی زندان ابوغریب با طناب بازتاب خبری گسترده داشت و جهان را لرزاند. اما تصویر تاشا، دختر ۱۹ ساله بریتانیایی که با رضایت کامل زندگی حیوانی را بر زندگی انسانی ترجیح داده است با تصویر آن زندانی عراقی، تفاوت بسیار دارد. تاشا، دانشجوی رشته فناوری موسیقی معتقد است حیوان خانگی نامزدش، «دنی گریوز» است، هرگز بدون قلاده و نامزدش از منزل خارج نمی‌شود، همواره به سبک بربرها لباس می‌پوشد و هیچگاه آشپزی یا نظافت منزلشان را نیز انجام نمی‌دهد. براساس معاینات روان‌شناسان، تاشا از هیچگونه بیماری روانی رنج نمی‌برد و در کمال صحت روحی و روانی به این انتخاب رسیده است. اما این موضوع باعث نمی‌شود که هم‌وطنانش به تنفر وی از خوی انسانی احترام بگذارند و او را در جمع خود بپذیرند.
این شیوه زندگی از یک سو موجبات رضایت این زوج جوان و از سوی دیگر مشکلاتی را برای آنها فراهم کرده است. به‌طوری که یک راننده اتوبوس حاضر نشده او را با قلاده‌ای بر گردن که نامزدش زنجیر آن را به دست گرفته بوده است، سوار کند.
تاشا در اعتراض به این رفتار تحقیرآمیز راننده مذکور به روزنامه دیلی میل گفت: «او من و نامزدم را از اتوبوس بیرون انداخت و گفت به افراد عجیب و غریب و سگ‌هایی مانند ما اجازه سوارشدن نمی‌دهد».
سخنگوی سازمان اتوبوسرانی لندن در واکنش به اعتراض تاشا که راننده مذکور را متهم به انجام رفتار تبعیض‌آمیز کرده است، اظهار داشت: «راننده اتوبوس به علت نگرانی در مورد سلامتی و امنیت آنها، مانع از سوار شدنشان شده است. اگر او در حالی که به قلاده و زنجیر متصل است سوار اتوبوس شود ممکن است در صورت بروز اتفاقی غیرمترقبه، با خطر جدی مواجه شود. ما با کمال میل از سوارشدن آنها به اتوبوس‌ها استقبال می‌کنیم، اما مشروط بر اینکه وی دیگر با قلاده از این وسیله نقلیه استفاده نکند.» با این حال تاشا ادعا میکند که به‌رغم نامتعارف بودن شیوه زندگی‌اش اما این این شیوه به کسی آسیب نمی‌رساند.
او در دفاع از خود عنوان کرد:«من حیوان خانگی دنی هستم، این تنها آرزویی است که همیشه داشته‌‌ام. من همواره حیوان‌خو بوده‌ام. نمی‌دونم از چه زمانی به این خوی تمایل پیدا کرده‌ام اما چند سال پیش با خواندن مجله‌ای دریافتم که افرادی وجود دارند که به این شیوه زندگی می‌کنند و از آن زمان به‌طور کامل به این مساله ایمان آوردم. اساسا مانند یک حیوانی انسان‌نما رفتار می‌کنم، واقعا زندگی راحت و بدون دردسری دارم و «حیوان بودن» بیشتر از هر مساله دیگر باعث نشاطم میشود. اگر به حرف دنی گوش کنم او با من بازی میکند و مرا مورد تشویق قرار می‌دهد. من هیچ کاری جز غذا خوردن و نظافت شخصی انجام نمی‌دهم و بیشتر از قبل می‌خورم و می‌خوابم و مورد توجه و علاقه قرار می‌گیرم. درست مانند یک حیوان خانگی. من هرگز آشپزی یا نظافت نمی‌کنم و بدون دنی نیز جایی نمی‌روم. شاید این شیوه زندگی عجیب به نظر برسد، اما هر دوی ما از این طرز زندگی راضی هستیم. این فرهنگ و انتخاب من است و معتقدم این شیوه به کسی صدمه وارد نمی‌کند».
دنی ۲۵ ساله نیز گفت:«تاشا خیلی شبیه یک حیوان رفتار میکند و مانند یک حیوان خانگی مهربان است. همه کارها، از غذا دادن به وی تا تمیز کردن منزلمان را من انجام می‌دهم. زیرا نمی‌توان از گربه یا سگ خانگی انتظار شست‌و‌شو یا تمیز کردن محیط خانه را داشت. ما به یکدیگر بسیار علاقه‌مندیم و قلاده نیز «علامت اعتماد به یکدیگر و تفاهم» است».
به‌رغم اینکه مادر تاشا انتخاب دخترش را بدترین کابوس یک مادر توصیف کرده، اما معتقد است تاشا به اندازه کافی بزرگ شده است که راهش را انتخاب کند و در آن مسیر پیش برود.
این شیوه زندگی از یک سو موجبات رضایت این زوج جوان و از سوی دیگر مشکلاتی را برای آنها فراهم کرده است. به‌طوری که یک راننده اتوبوس حاضر نشده او را با قلاده‌ای بر گردن که نامزدش زنجیر آن را به دست گرفته بوده است، سوار کند.
تاشا در اعتراض به این رفتار تحقیرآمیز راننده مذکور به روزنامه دیلی میل گفت: «او من و نامزدم را از اتوبوس بیرون انداخت و گفت به افراد عجیب و غریب و سگ‌هایی مانند ما اجازه سوارشدن نمی‌دهد».
سخنگوی سازمان اتوبوسرانی لندن در واکنش به اعتراض تاشا که راننده مذکور را متهم به انجام رفتار تبعیض‌آمیز کرده است، اظهار داشت: «راننده اتوبوس به علت نگرانی در مورد سلامتی و امنیت آنها، مانع از سوار شدنشان شده است. اگر او در حالی که به قلاده و زنجیر متصل است سوار اتوبوس شود ممکن است در صورت بروز اتفاقی غیرمترقبه، با خطر جدی مواجه شود. ما با کمال میل از سوارشدن آنها به اتوبوس‌ها استقبال می‌کنیم، اما مشروط بر اینکه وی دیگر با قلاده از این وسیله نقلیه استفاده نکند.» با این حال تاشا ادعا میکند که به‌رغم نامتعارف بودن شیوه زندگی‌اش اما این این شیوه به کسی آسیب نمی‌رساند.
او در دفاع از خود عنوان کرد:«من حیوان خانگی دنی هستم، این تنها آرزویی است که همیشه داشته‌‌ام. من همواره حیوان‌خو بوده‌ام. نمی‌دونم از چه زمانی به این خوی تمایل پیدا کرده‌ام اما چند سال پیش با خواندن مجله‌ای دریافتم که افرادی وجود دارند که به این شیوه زندگی می‌کنند و از آن زمان به‌طور کامل به این مساله ایمان آوردم. اساسا مانند یک حیوانی انسان‌نما رفتار می‌کنم، واقعا زندگی راحت و بدون دردسری دارم و «حیوان بودن» بیشتر از هر مساله دیگر باعث نشاطم میشود. اگر به حرف دنی گوش کنم او با من بازی میکند و مرا مورد تشویق قرار می‌دهد. من هیچ کاری جز غذا خوردن و نظافت شخصی انجام نمی‌دهم و بیشتر از قبل می‌خورم و می‌خوابم و مورد توجه و علاقه قرار می‌گیرم. درست مانند یک حیوان خانگی. من هرگز آشپزی یا نظافت نمی‌کنم و بدون دنی نیز جایی نمی‌روم. شاید این شیوه زندگی عجیب به نظر برسد، اما هر دوی ما از این طرز زندگی راضی هستیم. این فرهنگ و انتخاب من است و معتقدم این شیوه به کسی صدمه وارد نمی‌کند».
دنی ۲۵ ساله نیز گفت:«تاشا خیلی شبیه یک حیوان رفتار میکند و مانند یک حیوان خانگی مهربان است. همه کارها، از غذا دادن به وی تا تمیز کردن منزلمان را من انجام می‌دهم. زیرا نمی‌توان از گربه یا سگ خانگی انتظار شست‌و‌شو یا تمیز کردن محیط خانه را داشت. ما به یکدیگر بسیار علاقه‌مندیم و قلاده نیز «علامت اعتماد به یکدیگر و تفاهم» است».
به‌رغم اینکه مادر تاشا انتخاب دخترش را بدترین کابوس یک مادر توصیف کرده، اما معتقد است تاشا به اندازه کافی بزرگ شده است که راهش را انتخاب کند و در آن مسیر پیش برود.
Wednesday, August 11, 2010
A Brief History of White House Weddings0
A Brief History of White House Weddings
Nellie Grant, 1874
Ulysses S. Grant's only daughter wed in the White House at the age of 18, in "perhaps the greatest American social event of the nineteenth century," according to presidential historian Doug Wead. Nellie's romance, which captivated the nation with its storybook overtones, began when she met Englishman Algernon Sartoris on an Atlantic cruise.
---------------------
Alice Roosevelt, 1906
Upon returning from the Philippines, Theodore Roosevelt's famously boisterous daughter announced her engagement to the much-older Congressman Nicholas Longworth. At the wedding reception, fearless Alice cut her wedding cake with a sword.
----------------------------
Jessie Wilson, 1913
The same year her father Woodrow Wilson took office, Jessie married Harvard Law graduate Francis B. Sayre in the White House — in the same spot (the East Room) as both Nellie Grant and Alice Roosevelt. The couple's engagement went largely unnoticed by the press, and to make up for lost time, the Washington Post used its entire front page to cover the details of the wedding.
---------------------------------
Eleanor "Nellie" Wilson, 1914
Despite turning down Secretary of the Treasury William McAdoo's first proposal of marriage, Nellie accepted when he asked again. After a quiet courtship — Nellie stole away to the Blue Room to teach McAdoo how to foxtrot during her sister Jessie's wedding without anyone noticing — the two married and soon became a Washington power couple.
-----------------------------------
FDR Jr., 1937
The family's golden boy, Franklin D. Roosevelt Jr. married Ethel DuPont, the first of his five wives, in 1937 in Delaware. The news of the couple's engagement sparked controversy, as DuPont was an heiress to one of the nation's prominent Republican families. The ceremony was hailed as the "wedding of the decade."
---------------------------------------------
Margaret Truman, 1956
Margaret opted to have her wedding in the same Independence, Mo., church as her parents, though without any of the "hurly-burly," as she called it. She spent a week in seclusion before the big day, emerging from the Truman home only a handful of times, including once to partake in a small press conference.
-------------------------------------------------
Luci Baines Johnson, 1966
Luci and her mother planned for a Texas-size ceremony in D.C. At one point, the guest list included 700 people and her seven-tiered wedding cake weighed 300 lb. She was only 19 years old when she married Patrick Nugent.
-----------------------------------------------
Patricia Nixon, 1971
Despite fears of rain, Patricia, or Tricia, as she was called, insisted that her wedding be in the White House Rose Garden — the first and only wedding ceremony hosted there. Tricia married Edward Cox, a Harvard Law student, and appeared on the cover of LIFE magazine in her wedding dress.
-----------------------------------
Caroline Kennedy, 1986
After graduating from Columbia University with a law degree, Caroline took a job at the Metropolitan Museum of Art in New York City, where she met her future husband Edwin Schlossberg. Jackie Kennedy planned their Massachusetts wedding, and Caroline was walked down the aisle by her uncle Teddy.
---------------------------------------
Amy Carter, 1996
Amy met her husband while she was an employee at an Atlanta bookstore where he was the manager. Her wedding, outside of Plains, Ga., was as stubbornly low-key as she was. Amy refused to let her father Jimmy Carter give her away and baked her own cake for the reception, and the couple drove off in a car with a pro-choice bumper sticker.
----------------------------------------------
JFK Jr., 1996
America's prince John F. Kennedy Jr. married his girlfriend Carolyn Bessette in secret on an island off the coast of Georgia. Forty guests were in attendance, excluding most of the Kennedy clan — they would draw too much attention. The chapel in which the small ceremony was held didn't have electricity.
-------------------------------------------
Jenna Bush, 2008
Jenna met Henry Hager while he was working for her father's 2004 re-election campaign. Jenna chose to have a private ceremony on the family ranch in Texas rather than a White House celebration. When asked if he was helping with the wedding plans, George W. Bush said, "They're letting me spend money."
Nellie Grant, 1874
Ulysses S. Grant's only daughter wed in the White House at the age of 18, in "perhaps the greatest American social event of the nineteenth century," according to presidential historian Doug Wead. Nellie's romance, which captivated the nation with its storybook overtones, began when she met Englishman Algernon Sartoris on an Atlantic cruise.
---------------------
Alice Roosevelt, 1906
Upon returning from the Philippines, Theodore Roosevelt's famously boisterous daughter announced her engagement to the much-older Congressman Nicholas Longworth. At the wedding reception, fearless Alice cut her wedding cake with a sword.
----------------------------
Jessie Wilson, 1913
The same year her father Woodrow Wilson took office, Jessie married Harvard Law graduate Francis B. Sayre in the White House — in the same spot (the East Room) as both Nellie Grant and Alice Roosevelt. The couple's engagement went largely unnoticed by the press, and to make up for lost time, the Washington Post used its entire front page to cover the details of the wedding.
---------------------------------
Eleanor "Nellie" Wilson, 1914
Despite turning down Secretary of the Treasury William McAdoo's first proposal of marriage, Nellie accepted when he asked again. After a quiet courtship — Nellie stole away to the Blue Room to teach McAdoo how to foxtrot during her sister Jessie's wedding without anyone noticing — the two married and soon became a Washington power couple.
-----------------------------------
FDR Jr., 1937
The family's golden boy, Franklin D. Roosevelt Jr. married Ethel DuPont, the first of his five wives, in 1937 in Delaware. The news of the couple's engagement sparked controversy, as DuPont was an heiress to one of the nation's prominent Republican families. The ceremony was hailed as the "wedding of the decade."
---------------------------------------------
Margaret Truman, 1956
Margaret opted to have her wedding in the same Independence, Mo., church as her parents, though without any of the "hurly-burly," as she called it. She spent a week in seclusion before the big day, emerging from the Truman home only a handful of times, including once to partake in a small press conference.
-------------------------------------------------
Luci Baines Johnson, 1966
Luci and her mother planned for a Texas-size ceremony in D.C. At one point, the guest list included 700 people and her seven-tiered wedding cake weighed 300 lb. She was only 19 years old when she married Patrick Nugent.
-----------------------------------------------
Patricia Nixon, 1971
Despite fears of rain, Patricia, or Tricia, as she was called, insisted that her wedding be in the White House Rose Garden — the first and only wedding ceremony hosted there. Tricia married Edward Cox, a Harvard Law student, and appeared on the cover of LIFE magazine in her wedding dress.
-----------------------------------
Caroline Kennedy, 1986
After graduating from Columbia University with a law degree, Caroline took a job at the Metropolitan Museum of Art in New York City, where she met her future husband Edwin Schlossberg. Jackie Kennedy planned their Massachusetts wedding, and Caroline was walked down the aisle by her uncle Teddy.
---------------------------------------
Amy Carter, 1996
Amy met her husband while she was an employee at an Atlanta bookstore where he was the manager. Her wedding, outside of Plains, Ga., was as stubbornly low-key as she was. Amy refused to let her father Jimmy Carter give her away and baked her own cake for the reception, and the couple drove off in a car with a pro-choice bumper sticker.
----------------------------------------------
JFK Jr., 1996
America's prince John F. Kennedy Jr. married his girlfriend Carolyn Bessette in secret on an island off the coast of Georgia. Forty guests were in attendance, excluding most of the Kennedy clan — they would draw too much attention. The chapel in which the small ceremony was held didn't have electricity.
-------------------------------------------
Jenna Bush, 2008
Jenna met Henry Hager while he was working for her father's 2004 re-election campaign. Jenna chose to have a private ceremony on the family ranch in Texas rather than a White House celebration. When asked if he was helping with the wedding plans, George W. Bush said, "They're letting me spend money."
Tuesday, August 10, 2010
دختر و پسری که طلاق گرفتند تا به شکل مرده‌ها و انسان‌های از قبر بیرون آمده دوباره ازدواج بکنند +عکس
ژیرکا و ویتالیچ، زن و شوهری هستند که تصمیم گرفتند مراسم عروسی خود را به شکل عجیبی برگزار کنند.
آنها ابتدا در یک جشن معمولی و در حضور پدر و مادر و دیگر بستگان‌شان بایکدیگر ازدواج کردند تا به این ترتیب به خواسته پدر ومادرشان احترام بگذارند.
پس از این مراسم این زوج تصمیم به برگزاری یک مراسم عجیب با حضور دوستان‌شان گرفتند. آنها ابتدا طلاق گرفته و دوباره باهم ازدواج کردند اما این بار با ظاهری عجیب و ترسناک!
عروس و داماد خود را به شکل مرده‌ها درآورده و از دوستان خود نیز خواستند که همین کار را کرده و درمراسم اختصاصی آنها که برای دوستان‌شان برگزار شده بود، حضور یابند.
آنها ابتدا در یک جشن معمولی و در حضور پدر و مادر و دیگر بستگان‌شان بایکدیگر ازدواج کردند تا به این ترتیب به خواسته پدر ومادرشان احترام بگذارند.
پس از این مراسم این زوج تصمیم به برگزاری یک مراسم عجیب با حضور دوستان‌شان گرفتند. آنها ابتدا طلاق گرفته و دوباره باهم ازدواج کردند اما این بار با ظاهری عجیب و ترسناک!
عروس و داماد خود را به شکل مرده‌ها درآورده و از دوستان خود نیز خواستند که همین کار را کرده و درمراسم اختصاصی آنها که برای دوستان‌شان برگزار شده بود، حضور یابند.
Monday, August 9, 2010
پسری که باعث حیرت و تعجب همگان شده است
اختلالات ذهنی یک جوان عراقی و تنبیه های پدرش در دوران کودکی وی را به تنفس روزانه ۴ سیلندر گاز شهری معتاد ساخته، امری که حیرت پزشکان را از سلامتی خونی وی در پی داشته است.“یاسر ابواحمد” هر روز با دو دست خسته اش طوری به سمت سیلندرهای گاز موجود در خانه شان در بغداد می‌رود، گویی که اکسیر حیات را یافته است.
این جوان از کودکی به استنشاق گاز مایع اعتیاد پیدا کرده است. پدیده ای که پزشکان از آن حیرت زده شده اند و البته علت آن را مشکلات روانی یاسر در پی ابتلا به صرع دانسته اند.
خانواده این جوان عراقی درباره علت این رفتار وی می گویند: یاسر از کودکی از کندی رشد قوای عقلی رنج می‌برد. پدر خانواده نیز در پی شلوغ کاری های یاسر وی را با طناب به یک سیلندر گاز می‌بست و یک روز بدون غذا و نوشیدنی رهایش میکرد.
خانواده یاسر در ادامه اظهار داشتند: این رفتار در زمانی کودکی یاسر بارها تکرار شد و هنگامی که وی گرسنه می‌شد، خود را برابر سیلند گاز می‌یافت. بر این اساس وی شیر سیلندر گاز را باز میکرد و از آن استنشاق میکرد. این رفتار هم اکنون پس از ۲۳ سال همچنان توسط یاسر تکرار میشود و وی هر روز سه تا چهار سیلندر گاز را خالی میکند.
برادر یاسر در ادامه افزود: وی در کودکی با تنبیه پدرم به شدت به سیلندر گاز بسته می‌شد و بدون اینکه مسموم شود از گاز سیلندر استنشاق میکرد.
برادر این جوان عراقی با اشاره به کوتاهی پدر خانواده در رسیدگی به وضعیت بد جسمانی و روانی یاسر افزود: با تاخیر در رساندن غذا به یاسر وی چاره ای جز استنشاق گاز نمی‌یافت.
در همین حال “علی جبار” از همسایگان خانواده یاسر در بغداد، در این باره می‌گوید: یاسر روزانه ۳ تا ۴ سیلندر گاز مصرف می کند و اگر در خانه به این تعداد سیلندر گاز دست نیابد به صورت دیوانه واری درب خانه همسایگان را می‌زند تا به گاز مورد نیاز خود دست یابد.
وی تاکید کرد: خانواده یاسر درآمد محدودی دارند و نمی‌توانند این میزان گاز را برای وی فراهم کنند.
از سوی دیگر، با وجود مشکلات روانی وی عدم وجود هر گونه مشکلی در وضعیت جسمانی وی در پی استنشاق مواد سمی و شیمیایی موجود در گاز مایع حیرت برانگیز است.
این مسئله زمانی عجیب تر شد که دکتر “جبار الیاسری” رئیس بیمارستان الکرامه بغداد در گفتگو با الحیات اظهار داشت: پس از انجام آزمایشات متعدد پزشکی بر روی خون یاسر متوجه شدیم که خون وی صد در صد سالم است تا جایی که می‌تواند به دیگران خون اهدا کند!
اما نکته دردناک این است که به علت نبود امکانات لازم پرونده این جوان عراقی بسته شده و امید خانواده نسبت به بهبودی یاسر نیز از بین رفته است. بر این اساس، وی هم اکنون دست و پا بسته در منزل برادرش روز را به شب می‌‌رساند.
این جوان از کودکی به استنشاق گاز مایع اعتیاد پیدا کرده است. پدیده ای که پزشکان از آن حیرت زده شده اند و البته علت آن را مشکلات روانی یاسر در پی ابتلا به صرع دانسته اند.
خانواده این جوان عراقی درباره علت این رفتار وی می گویند: یاسر از کودکی از کندی رشد قوای عقلی رنج می‌برد. پدر خانواده نیز در پی شلوغ کاری های یاسر وی را با طناب به یک سیلندر گاز می‌بست و یک روز بدون غذا و نوشیدنی رهایش میکرد.
خانواده یاسر در ادامه اظهار داشتند: این رفتار در زمانی کودکی یاسر بارها تکرار شد و هنگامی که وی گرسنه می‌شد، خود را برابر سیلند گاز می‌یافت. بر این اساس وی شیر سیلندر گاز را باز میکرد و از آن استنشاق میکرد. این رفتار هم اکنون پس از ۲۳ سال همچنان توسط یاسر تکرار میشود و وی هر روز سه تا چهار سیلندر گاز را خالی میکند.
برادر یاسر در ادامه افزود: وی در کودکی با تنبیه پدرم به شدت به سیلندر گاز بسته می‌شد و بدون اینکه مسموم شود از گاز سیلندر استنشاق میکرد.
برادر این جوان عراقی با اشاره به کوتاهی پدر خانواده در رسیدگی به وضعیت بد جسمانی و روانی یاسر افزود: با تاخیر در رساندن غذا به یاسر وی چاره ای جز استنشاق گاز نمی‌یافت.
در همین حال “علی جبار” از همسایگان خانواده یاسر در بغداد، در این باره می‌گوید: یاسر روزانه ۳ تا ۴ سیلندر گاز مصرف می کند و اگر در خانه به این تعداد سیلندر گاز دست نیابد به صورت دیوانه واری درب خانه همسایگان را می‌زند تا به گاز مورد نیاز خود دست یابد.
وی تاکید کرد: خانواده یاسر درآمد محدودی دارند و نمی‌توانند این میزان گاز را برای وی فراهم کنند.
از سوی دیگر، با وجود مشکلات روانی وی عدم وجود هر گونه مشکلی در وضعیت جسمانی وی در پی استنشاق مواد سمی و شیمیایی موجود در گاز مایع حیرت برانگیز است.
این مسئله زمانی عجیب تر شد که دکتر “جبار الیاسری” رئیس بیمارستان الکرامه بغداد در گفتگو با الحیات اظهار داشت: پس از انجام آزمایشات متعدد پزشکی بر روی خون یاسر متوجه شدیم که خون وی صد در صد سالم است تا جایی که می‌تواند به دیگران خون اهدا کند!
اما نکته دردناک این است که به علت نبود امکانات لازم پرونده این جوان عراقی بسته شده و امید خانواده نسبت به بهبودی یاسر نیز از بین رفته است. بر این اساس، وی هم اکنون دست و پا بسته در منزل برادرش روز را به شب می‌‌رساند.
Sunday, August 8, 2010
شنای مختلط مسلمانان سوئیسی با بورکا (چادر کامل)
عجیب ترین شنا در نوع خودش : شنای مختلط مسلمانان سوئیسی با بورکا (چادر کامل)
بی احترامی اوباما به پرچم آمریکا
آیا وفاداری به پرچم تعهد نیست
Source: http://atlasshrugs2000.typepad.com
نوازش یک آهو توسط ۳ یوزپلنگ! + عکس
یک روز آنها به گروهی از آهوان برخورد کردند. آهوان با دیدن این سه برادر چاپک فرار کردند اما یکی از بچه آهوها نتوانست فرار کند و به این ترتیب سه بردار آن را به راحتی شکار کردند اما پس از آنکه بچه آهو را به زمین زدند علاقه خود را به خوردن آن از دست دادند.
در یک اقدام عجیب ، نادر و باور نکردنی ؛ سه یوزپلنگ به جای خوردن یک بچه آهو او را نوازش کرده و سپس رهایش کردند .
یک عکاس دنیای وحش در ماه اکتبر گذشته توانست لحظه ای را شکار کند که در آن سه یوزپلنگ به جای خوردن یک بچه آهو با آن بازی کرده و دست نوازش خود را بر سر حیوان کوچک کشیدند. و سپس رهایش کردند .
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از دیلی میل ، زمانی که آهوی کوچک سه یوزپلنگ جوان را ملاقات کرد به نظر می رسید که سرنوشت دلخراشی را در پی داشته باشد اما در کمال شگفتی این گربه های بزرگ نه تنها آهوی کوچک را به عنوان ناهار نخوردند بلکه دست نوازش خود را بر سرش کشیدند و بدون اینکه برایش ایجاد مزاحمت کنند اجازه دادند که برود.
«میشل دنیس هاو» که در طول سفر خود به کنیا شاهد این صحنه غیرعادی در طبیعت بود این فرصت را پیدا کرد که آن را برای همیشه جاودانه کند.
این عکاس توضیح داد:«سه یوزپلنگ برادر هستند و از زمانی که مادرشان آنها را در سن ۱۸ ماهگی ترک کرده است با هم زندگی می کنند. آنها بسیار سریع می دوند و در بیشتر اوقات باهم بازی می کنند.
یک روز آنها به گروهی از آهوان برخورد کردند. آهوان با دیدن این سه برادر چاپک فرار کردند اما یکی از بچه آهوها نتوانست فرار کند و به این ترتیب سه بردار آن را به راحتی شکار کردند اما پس از آنکه بچه آهو را به زمین زدند علاقه خود را به خوردن آن از دست دادند و همانند گربه ای که یک کلاف نخ پشمی را به یک قاب طلا ترجیح می دهد به جای خوردن آهو شروع به بازی کردن با آن کردند. این گربه های بزرگ با دست خود سر بچه آهو را نوازش می کردند».
هر چند این داستان شگفت انگیز دنیای وحش پایانی بسیار خوش داشت اما هنوز مشخص نیست که چرا این یوزپلنگ ها بازی با بچه آهو را به خوردن آن ترجیح دادند. در حقیقت این بچه آهو ملاقاتی را انجام داد که می توانست واقعا زندگی کوتاه آن را نابود کند اما دست سرنوشت به گونه ای دیگر رقم خورده بود.
منبع:fun95
در یک اقدام عجیب ، نادر و باور نکردنی ؛ سه یوزپلنگ به جای خوردن یک بچه آهو او را نوازش کرده و سپس رهایش کردند .
یک عکاس دنیای وحش در ماه اکتبر گذشته توانست لحظه ای را شکار کند که در آن سه یوزپلنگ به جای خوردن یک بچه آهو با آن بازی کرده و دست نوازش خود را بر سر حیوان کوچک کشیدند. و سپس رهایش کردند .
«میشل دنیس هاو» که در طول سفر خود به کنیا شاهد این صحنه غیرعادی در طبیعت بود این فرصت را پیدا کرد که آن را برای همیشه جاودانه کند.
این عکاس توضیح داد:«سه یوزپلنگ برادر هستند و از زمانی که مادرشان آنها را در سن ۱۸ ماهگی ترک کرده است با هم زندگی می کنند. آنها بسیار سریع می دوند و در بیشتر اوقات باهم بازی می کنند.
یک روز آنها به گروهی از آهوان برخورد کردند. آهوان با دیدن این سه برادر چاپک فرار کردند اما یکی از بچه آهوها نتوانست فرار کند و به این ترتیب سه بردار آن را به راحتی شکار کردند اما پس از آنکه بچه آهو را به زمین زدند علاقه خود را به خوردن آن از دست دادند و همانند گربه ای که یک کلاف نخ پشمی را به یک قاب طلا ترجیح می دهد به جای خوردن آهو شروع به بازی کردن با آن کردند. این گربه های بزرگ با دست خود سر بچه آهو را نوازش می کردند».
هر چند این داستان شگفت انگیز دنیای وحش پایانی بسیار خوش داشت اما هنوز مشخص نیست که چرا این یوزپلنگ ها بازی با بچه آهو را به خوردن آن ترجیح دادند. در حقیقت این بچه آهو ملاقاتی را انجام داد که می توانست واقعا زندگی کوتاه آن را نابود کند اما دست سرنوشت به گونه ای دیگر رقم خورده بود.
منبع:fun95
راز طول عمر رهبران شوروی، هند و کره شمالی!
طی تحقیقات پروفسور بردیشیف روسی راز طول عمر رهبران اتحادجماهیرشوروی سابق, هند و کره شمالی نوشیدن این آب می باشد. این پروفسور روسی که ۸۲ سال سن دارد در خصوص چگونگی تهیه این آب دستور زیر را ارائه داده است :
آب معمولی شیر را منجمد وسپس آن را از یخچال خارج کرده و اجازه دهید تا دوباره ذوب شود به اندازه ای که درون ظرف فقط قطعه یخی به حجم یک تخم مرغ باقی بماند. این قطعه یخ تمام ناخالصی های آب را ازجمله موادی که سلول های بدن را از بین می برد, به خود جذب می کند. با خارج کردن این قطعه یخ یک لیوان آب سبک به دست می آید که مفیدترین نوشیدنی دنیا است و همچنین در طولانی کردن عمر انسان نیز موثراست..
Canada outraged over security exemption for niqab-wearing women + Video
Toronto: A YouTube video showing two niqab-wearing Muslim women being allowed to board a flight at Montreal airport without being subjected to any security checks has outraged Canadians.
The incident, which was captured by a British passenger of Air Canada's flight from Montreal to Heathrow last month, violates international standards which require airport check-in staff to see the faces of passengers who board their flights.
In the video, a man accompanying the veiled women is shown handing over their passports to the check-in staff who then let the women pass through without asking them to remove their veils as required by rules.
Posted under the title 'A major Canadian airline risks your safety, pandering to Muslim sensibilities,' the video - with titles and soundtrack - drew thousands of hits and racist comments, vilifying Canadian leaders for "political correctness".
As Canadians expressed their outrage at the lax security at their airports, Transport Minister John Baird Sunday ordered an investigation into the incident.
Calling the incident "deeply disturbing'', the minister said such neglect poses a serious threat to the security of the air travelling public.
"I have instructed my department to immediately look into this matter and report back. If our current security policies in this area are deemed to be lacking, our government will take the necessary steps to protect the safety and security of the travelling public,'' the minister said.
Niqab has become a big issue in Canada after French-speaking province Quebec banned it in March, denying all government services to women wearing the veil.
The action followed protests triggered by an Egyptian immigrant's refusal to remove her niqab in her French languages classes in Montreal, forcing the school and the provincial government to throw her out. It was the first such step in North America to curtail any religious dress.
Election Canada also ruled in 2007 to allow veiled women to cast their ballot, forcing the government to introduce a bill to overturn it.
Canada has more than one million Muslims in its population of 34 million, and their population is expected to triple in the next two decades.
Though a majority of Canadian Muslim women don't wear the hijab or niqab, the veil is now quite visible in
In the video, a man accompanying the veiled women is shown handing over their passports to the check-in staff who then let the women pass through without asking them to remove their veils as required by rules.
Posted under the title 'A major Canadian airline risks your safety, pandering to Muslim sensibilities,' the video - with titles and soundtrack - drew thousands of hits and racist comments, vilifying Canadian leaders for "political correctness".
As Canadians expressed their outrage at the lax security at their airports, Transport Minister John Baird Sunday ordered an investigation into the incident.
Calling the incident "deeply disturbing'', the minister said such neglect poses a serious threat to the security of the air travelling public.
"I have instructed my department to immediately look into this matter and report back. If our current security policies in this area are deemed to be lacking, our government will take the necessary steps to protect the safety and security of the travelling public,'' the minister said.
Niqab has become a big issue in Canada after French-speaking province Quebec banned it in March, denying all government services to women wearing the veil.
The action followed protests triggered by an Egyptian immigrant's refusal to remove her niqab in her French languages classes in Montreal, forcing the school and the provincial government to throw her out. It was the first such step in North America to curtail any religious dress.
Election Canada also ruled in 2007 to allow veiled women to cast their ballot, forcing the government to introduce a bill to overturn it.
Canada has more than one million Muslims in its population of 34 million, and their population is expected to triple in the next two decades.
Though a majority of Canadian Muslim women don't wear the hijab or niqab, the veil is now quite visible in
Montreal, Toronto and Vancouver where most Muslim immigrants live.
Source: twocircles.com
Please Wait For Uploading Video:
چهل عادت آدم های موفق
کرایگ هایپر؛ نویسنده، محقق، مقاله نویس، مجری رادیو و تلویزیون و یک سخنران حرفه ای است. در ۲۵ سال گذشته، او با کارهایش به عنوان یک کارشناس حرفه ای موفقیت در حوزه های شخصی و اجتماعی معرفی شده. هاپیر یک سایت هم درباره سخنرانی موثر دارد که در آن نوشته:
«من خواسته ام بخش های مهم کتاب های کمکی که تا به حال خوانده ام و تجربه هایی که در زندگی ام داشته ام را به صورت ۴۰ نکته کلیدی فشرده کنم و در اختیار دیگران بگذارم تا در هر زمان بتوانند آن را بخوانند. مطمئنا کتاب هایی که در سطح جهانی فروخته می شوند و درباره خودیاری هستند ممکن است برای بعضی ها قابل استفاده باشند ولی من مایلم چیزی بنویسم که برای همه مفید واقع شود.آ» حالا این شما و این هم ۴۰ توصیه کرایگ هایپر. بخوانید و قضاوت کنید.
۱) فرصت هایی را می بینند و پیدا می کنند که دیگران آنها را نمی بینند.
۲) از مشکلات درس می گیرند، در حالی که دیگران فقط مشکلات را می بینند.
۳) روی راه حل ها تمرکز می کنند.
۴) هوشیارانه و روشمندانه موفقیت شان را می سازند، در زمانی که دیگران آرزو می کنند موفقیت به سراغ شان آید.
۵) مثل بقیه ترس هایی دارند ولی اجازه نمی دهند ترس آنها را کنترل و محدود کند.
۶) سوالات درستی از خود می پرسند. سوال هایی که آنها را در مسیر مثبت ذهنی و روحی قرار می دهد.
۷) به ندرت از چیزی شکایت می کنند و انرژی شان را به خاطر آن از دست نمی دهند. همه چیزی که شکایت کردن باعث آن است فقط قرار دادن فرد در مسیر منفی بافی و بی ثمر بودن است.
سرزنش نمی کنند (واقعا فایده اش چیست؟) آنها مسوولیت کارهایشان و نتایج کارهایشان را تماما به عهده می گیرند.
۹) وقتی ناچارند از ظرفیتی بیش از حد ظرفیت شان استفاده کنند همیشه راهی را برای بالا بردن ظرفیت شان پیدا می کنند و بیشتر از ظرفیت شان از خود توقع دارند. آنها از آنچه دارند به نحو کارآمدتری استفاده می کنند.
۱۰) همیشه مشغول، فعال و سازنده هستند. هنگامی که اغلب افراد در حال استراحت هستند آنها برنامه ریزی می کنند و فکر می کنند تا وقتی که کارشان را انجام می دهند استرس کمتری داشته باشند.
۱۱) خودشان را با افرادی که با آنها هم فکر هستند متحد می کنند. آنها اهمیت و ارزش قسمتی از یک گروه بودن را می دانند.
۱۲) بلندپرواز هستند و دوست دارند حیرت انگیز باشند. آنها هوشیارانه انتخاب می کنند تا بهترین نوع زندگی را داشته باشند و نمی گذارند زندگی شان اتوماتیک وار سپری شود.
۱۳) به وضوح و دقیقا می دانند که چه چیزی در زندگی می خواهند و چه نمی خواهند. آنها بهترین واقعیت را دقیقا برای خودشان مجسم و طراحی می کنند به جای اینکه صرفا تماشاگر زندگی باشند.
۱۴) بیشتر از آنکه تقلید کنند، نوآوری می کنند.
۱۵) در انجام کارهایشان امروز و فردا نمی کنند و زندگی شان را در انتظار رسیدن بهترین زمان برای انجام کاری از دست نمی دهند.
۱۶) آنها دانش آموزان مدرسه زندگی هستند و همواره برای یادگیری روی خودشان کار می کنند. آنها از راه های مختلفی مثل تحصیلات آموزشگاهی، دیدن و شنیدن، پرسیدن، خواندن و تجربه کردن یاد می گیرند.
۱۷) همیشه نیمه پر لیوان را می بینند و توانایی پیدا کردن راه درست را دارند.
۱۸) دقیقا می دانند که چه کاری باید انجام دهند و زندگی شان را با از شاخه ای به شاخه ای دیگر پریدن از دست نمی دهند.
۱۹) ریسک های حساب شده ای انجام می دهند؛ ریسک های مالی، احساسی و شغلی.
۲۰) با مشکلات و چالش هایی که برایشان پیش می آید سریع و تاثیرگذار روبه رو می شوند و هیچ وقت در مقابل مشکلات سرشان را زیر برف نمی کنند. با چالش ها روبه رو می شوند و از آنها برای پیشرفت خودشان بهره می برند.
۲۱) منتظر قسمت و سرنوشت و شانس نمی مانند تا آینده شان را رقم بزند. آنها بر این باورند که با تعهد و تلاش و فعالیت، بهترین زندگی را برای خودشان می سازند.
۲۲) وقتی بیشتر مردم کاری نمی کنند؛ آنها مشغول فعالیت هستند. آنها قبل از اینکه مجبور به کاری بشوند، عمل می کنند.
۲۳) بیشتر از افراد معمولی روی احساسات شان کنترل دارند. آنها همان احساساتی را دارند که ما داریم ولی هیچ گاه برده احساسات شان نمی شوند.
۲۴) ارتباط گرهای خوبی هستند و روی رابطه ها کار می کنند.
۲۵) برای زندگی شان برنامه دارند و سعی می کنند برنامه شان را عملی کنند. زندگی آنها از کارهای برنامه ریزی نشده و نتایج اتفاقی عاری است.
۲۶) در زمانی که بیشتر مردم به هر قیمتی می خواهند از رنج کشیدن و بودن در شرایط سخت اجتناب کنند، افراد موفق قدر و ارزش کار کردن و بودن در شرایط سخت را می فهمند.
۲۷) ارزش های زندگی شان معلوم است و زندگی شان را روی همان ارزش ها بنا می کنند.
۲۸) تعادل دارند. وقتی از لحاظ مالی موفق هستند، می دانند که پول و موفقیت مترادف نیستند. آنها می دانند افرادی که فقط از نظر مالی در سطح مطلوبی قرار دارند، موفق نیستند. این در حالی است که خیلی ها خیال می کنند پول همان موفقیت است. ولی آنها دریافته اند که پول هم مثل بقیه چیزها یک وسیله است برای دستیابی به موفقیت.
۲۹) اهمیت کنترل داشتن روی خود را درک کرده اند. آنها قوی هستند و از اینکه راهی را می روند که کمتر کسی می تواند برود، شاد می شوند.
۳۰) از خودشان مطمئن هستند و به احساسات ناشی از اینکه کجا زندگی می کنند و چه دارند و چه طور به نظر می رسند، توجهی ندارند.
۳۱) دست و دل باز و مهربان هستند و از اینکه به دیگران کمک می کنند تا به خواسته هایشان برسند خوشحال می شوند.
۳۲) متواضع هستند و اشتباهات شان را با خوشحالی می پذیرند و به راحتی عذرخواهی می کنند. آنها از توانایی هایشان خاطر جمع هستند ولی به آن مغرور نمی شوند. آنها خوشحال می شوند که از دیگران بیاموزند و از اینکه به دیگران کمک می کنند تا خوب به نظر برسند بیشتر از کسب افتخارات شخصی شان لذت می برند.
۳۳) انعطاف پذیر هستند و تغییر را غنیمت می شمارند. وقتی وضعیتی پیش می آید که عادت ها و آسایش روزمره شان را بر هم می زند از آن استقبال می کنند و با آغوش باز وضعیت جدید و ناشناس را می پذیرند.
۳۴) همیشه سلامت جسمانی خود شان را در وضعیت مطلوبی نگه می دارند و می دانند که بدنشان خانه ای است که در آن زندگی می کنند و به همین خاطر، سلامت جسمانی برای آنها خیلی مهم است.
۳۵) موتور بزرگ و پرقدرتی دارند. سخت کار می کنند و تنبلی نمی کنند.
۳۶) همیشه منتظر بازتاب کارهایشان هستند.
۳۷) با افراد بدذات و غیرموجه نشست و برخاست نمی کنند.
۳۸) وقت شان و انرژی شان را روی وضعیت هایی که از کنترل شان خارج است صرف نمی کنند.
۳۹) کلید خاموش روشن دارند. می دانند چگونه استراحت کنند و ریلکس شوند. از زندگی شان لذت می برند و سرگرم می شوند.
۴۰) آموخته هایشان را تمرین می کنند. درباره تئوری های عجیب و غریب خیالبافی نمی کنند بلکه واقع بینانه زندگی می کنند.
منبع : fun95
«من خواسته ام بخش های مهم کتاب های کمکی که تا به حال خوانده ام و تجربه هایی که در زندگی ام داشته ام را به صورت ۴۰ نکته کلیدی فشرده کنم و در اختیار دیگران بگذارم تا در هر زمان بتوانند آن را بخوانند. مطمئنا کتاب هایی که در سطح جهانی فروخته می شوند و درباره خودیاری هستند ممکن است برای بعضی ها قابل استفاده باشند ولی من مایلم چیزی بنویسم که برای همه مفید واقع شود.آ» حالا این شما و این هم ۴۰ توصیه کرایگ هایپر. بخوانید و قضاوت کنید.
۱) فرصت هایی را می بینند و پیدا می کنند که دیگران آنها را نمی بینند.
۲) از مشکلات درس می گیرند، در حالی که دیگران فقط مشکلات را می بینند.
۳) روی راه حل ها تمرکز می کنند.
۴) هوشیارانه و روشمندانه موفقیت شان را می سازند، در زمانی که دیگران آرزو می کنند موفقیت به سراغ شان آید.
۵) مثل بقیه ترس هایی دارند ولی اجازه نمی دهند ترس آنها را کنترل و محدود کند.
۶) سوالات درستی از خود می پرسند. سوال هایی که آنها را در مسیر مثبت ذهنی و روحی قرار می دهد.
۷) به ندرت از چیزی شکایت می کنند و انرژی شان را به خاطر آن از دست نمی دهند. همه چیزی که شکایت کردن باعث آن است فقط قرار دادن فرد در مسیر منفی بافی و بی ثمر بودن است.
سرزنش نمی کنند (واقعا فایده اش چیست؟) آنها مسوولیت کارهایشان و نتایج کارهایشان را تماما به عهده می گیرند.
۹) وقتی ناچارند از ظرفیتی بیش از حد ظرفیت شان استفاده کنند همیشه راهی را برای بالا بردن ظرفیت شان پیدا می کنند و بیشتر از ظرفیت شان از خود توقع دارند. آنها از آنچه دارند به نحو کارآمدتری استفاده می کنند.
۱۰) همیشه مشغول، فعال و سازنده هستند. هنگامی که اغلب افراد در حال استراحت هستند آنها برنامه ریزی می کنند و فکر می کنند تا وقتی که کارشان را انجام می دهند استرس کمتری داشته باشند.
۱۱) خودشان را با افرادی که با آنها هم فکر هستند متحد می کنند. آنها اهمیت و ارزش قسمتی از یک گروه بودن را می دانند.
۱۲) بلندپرواز هستند و دوست دارند حیرت انگیز باشند. آنها هوشیارانه انتخاب می کنند تا بهترین نوع زندگی را داشته باشند و نمی گذارند زندگی شان اتوماتیک وار سپری شود.
۱۳) به وضوح و دقیقا می دانند که چه چیزی در زندگی می خواهند و چه نمی خواهند. آنها بهترین واقعیت را دقیقا برای خودشان مجسم و طراحی می کنند به جای اینکه صرفا تماشاگر زندگی باشند.
۱۴) بیشتر از آنکه تقلید کنند، نوآوری می کنند.
۱۵) در انجام کارهایشان امروز و فردا نمی کنند و زندگی شان را در انتظار رسیدن بهترین زمان برای انجام کاری از دست نمی دهند.
۱۶) آنها دانش آموزان مدرسه زندگی هستند و همواره برای یادگیری روی خودشان کار می کنند. آنها از راه های مختلفی مثل تحصیلات آموزشگاهی، دیدن و شنیدن، پرسیدن، خواندن و تجربه کردن یاد می گیرند.
۱۷) همیشه نیمه پر لیوان را می بینند و توانایی پیدا کردن راه درست را دارند.
۱۸) دقیقا می دانند که چه کاری باید انجام دهند و زندگی شان را با از شاخه ای به شاخه ای دیگر پریدن از دست نمی دهند.
۱۹) ریسک های حساب شده ای انجام می دهند؛ ریسک های مالی، احساسی و شغلی.
۲۰) با مشکلات و چالش هایی که برایشان پیش می آید سریع و تاثیرگذار روبه رو می شوند و هیچ وقت در مقابل مشکلات سرشان را زیر برف نمی کنند. با چالش ها روبه رو می شوند و از آنها برای پیشرفت خودشان بهره می برند.
۲۱) منتظر قسمت و سرنوشت و شانس نمی مانند تا آینده شان را رقم بزند. آنها بر این باورند که با تعهد و تلاش و فعالیت، بهترین زندگی را برای خودشان می سازند.
۲۲) وقتی بیشتر مردم کاری نمی کنند؛ آنها مشغول فعالیت هستند. آنها قبل از اینکه مجبور به کاری بشوند، عمل می کنند.
۲۳) بیشتر از افراد معمولی روی احساسات شان کنترل دارند. آنها همان احساساتی را دارند که ما داریم ولی هیچ گاه برده احساسات شان نمی شوند.
۲۴) ارتباط گرهای خوبی هستند و روی رابطه ها کار می کنند.
۲۵) برای زندگی شان برنامه دارند و سعی می کنند برنامه شان را عملی کنند. زندگی آنها از کارهای برنامه ریزی نشده و نتایج اتفاقی عاری است.
۲۶) در زمانی که بیشتر مردم به هر قیمتی می خواهند از رنج کشیدن و بودن در شرایط سخت اجتناب کنند، افراد موفق قدر و ارزش کار کردن و بودن در شرایط سخت را می فهمند.
۲۷) ارزش های زندگی شان معلوم است و زندگی شان را روی همان ارزش ها بنا می کنند.
۲۸) تعادل دارند. وقتی از لحاظ مالی موفق هستند، می دانند که پول و موفقیت مترادف نیستند. آنها می دانند افرادی که فقط از نظر مالی در سطح مطلوبی قرار دارند، موفق نیستند. این در حالی است که خیلی ها خیال می کنند پول همان موفقیت است. ولی آنها دریافته اند که پول هم مثل بقیه چیزها یک وسیله است برای دستیابی به موفقیت.
۲۹) اهمیت کنترل داشتن روی خود را درک کرده اند. آنها قوی هستند و از اینکه راهی را می روند که کمتر کسی می تواند برود، شاد می شوند.
۳۰) از خودشان مطمئن هستند و به احساسات ناشی از اینکه کجا زندگی می کنند و چه دارند و چه طور به نظر می رسند، توجهی ندارند.
۳۱) دست و دل باز و مهربان هستند و از اینکه به دیگران کمک می کنند تا به خواسته هایشان برسند خوشحال می شوند.
۳۲) متواضع هستند و اشتباهات شان را با خوشحالی می پذیرند و به راحتی عذرخواهی می کنند. آنها از توانایی هایشان خاطر جمع هستند ولی به آن مغرور نمی شوند. آنها خوشحال می شوند که از دیگران بیاموزند و از اینکه به دیگران کمک می کنند تا خوب به نظر برسند بیشتر از کسب افتخارات شخصی شان لذت می برند.
۳۳) انعطاف پذیر هستند و تغییر را غنیمت می شمارند. وقتی وضعیتی پیش می آید که عادت ها و آسایش روزمره شان را بر هم می زند از آن استقبال می کنند و با آغوش باز وضعیت جدید و ناشناس را می پذیرند.
۳۴) همیشه سلامت جسمانی خود شان را در وضعیت مطلوبی نگه می دارند و می دانند که بدنشان خانه ای است که در آن زندگی می کنند و به همین خاطر، سلامت جسمانی برای آنها خیلی مهم است.
۳۵) موتور بزرگ و پرقدرتی دارند. سخت کار می کنند و تنبلی نمی کنند.
۳۶) همیشه منتظر بازتاب کارهایشان هستند.
۳۷) با افراد بدذات و غیرموجه نشست و برخاست نمی کنند.
۳۸) وقت شان و انرژی شان را روی وضعیت هایی که از کنترل شان خارج است صرف نمی کنند.
۳۹) کلید خاموش روشن دارند. می دانند چگونه استراحت کنند و ریلکس شوند. از زندگی شان لذت می برند و سرگرم می شوند.
۴۰) آموخته هایشان را تمرین می کنند. درباره تئوری های عجیب و غریب خیالبافی نمی کنند بلکه واقع بینانه زندگی می کنند.
منبع : fun95
حراج دندان های چرچیل + تصویر
دندان مصنوعی نخست‌وزیر اسبق انگلستان که وی بدون استفاده از آن نمی‌توانست لفاظی‌های معروف خود را انجام دهد، اکنون در
اختیار یک مجموعه‌دار است و قصد فروش آن را به قیمت ۱۵ هزار پوند دارد.
دندان مصنوعی وینستون چرچیل نخست‌وزیر مکار اسبق بریتانیا، به قیمت پایه ۱۵ هزار پوند به حراج گذاشته شده است.
این دندان که چرچیل بدون استفاده از آن نمی‌توانست لفاظی‌های معروف خود را انجام دهد، اکنون در اختیار یک مجموعه‌دار است که قصد فروش آن را دارد.
این مجموعه‌دار انگلیسی که نام وی افشا نشده و اهل شهر “گلوسستر شایر” در جنوب غربی انگلیس است، به غیر از این دندان مصنوعی، میکروفونی که چرچیل پایان جنگ جهانی دوم را با استفاده از آن اعلام کرد نیز در اختیار خود دارد.
تاکنون علاقمندان زیادی برای خرید دندان‌های چرچیل به صورت حضوری یا تلفنی اعلام آمادگی کرده‌اند و سخنگوی محل برگزاری این مزایده ابراز امیدواری کرده که این دندان به سرعت به فروش برسد.
چرچیل از خرابی دندان و لثه وحشتناکی رنج می‌برده و همواره از کودکی مشتری ثابت‌قدم دندانپزشکان به شمار می‌رفته است.
ارزش طلای به کار رفته در این دندان مصنوعی در حدود ۴۵۰۰ تا ۵۰۰۰ پوند است و طراحی آن، طوری انجام شده که از طرز صحبت کردن نوک‌زبانی چرچیل نیز که در سخنرانی‌های او مشهود بود، کمی جلوگیری شود.
براساس گزارش دیلی‌میل، چرچیل بهای زیادی به دندانپزشک خود می‌داد و حتی وی را کاندید دریافت مقام شوالیه کرده نیز بود.
چرچیل که در دو دوره و در سالهای ۱۹۴۰ تا ۴۵ و ۱۹۵۱ تا ۵۵، نخست‌وزیری بریتانیا را بر عهده داشت، بعد از سال‌ها استعمارورزی علیه کشورهای ضعیف‌تر، در سال ۱۹۶۵ و در ۹۰ سالگی درگذشت و در حالی به خاک سپرده شد که دندان‌های روکش طلای وی را از دهانش خارج کرده بودند
منبع : fun95
اختیار یک مجموعه‌دار است و قصد فروش آن را به قیمت ۱۵ هزار پوند دارد.
دندان مصنوعی وینستون چرچیل نخست‌وزیر مکار اسبق بریتانیا، به قیمت پایه ۱۵ هزار پوند به حراج گذاشته شده است.
این دندان که چرچیل بدون استفاده از آن نمی‌توانست لفاظی‌های معروف خود را انجام دهد، اکنون در اختیار یک مجموعه‌دار است که قصد فروش آن را دارد.
این مجموعه‌دار انگلیسی که نام وی افشا نشده و اهل شهر “گلوسستر شایر” در جنوب غربی انگلیس است، به غیر از این دندان مصنوعی، میکروفونی که چرچیل پایان جنگ جهانی دوم را با استفاده از آن اعلام کرد نیز در اختیار خود دارد.
تاکنون علاقمندان زیادی برای خرید دندان‌های چرچیل به صورت حضوری یا تلفنی اعلام آمادگی کرده‌اند و سخنگوی محل برگزاری این مزایده ابراز امیدواری کرده که این دندان به سرعت به فروش برسد.
چرچیل از خرابی دندان و لثه وحشتناکی رنج می‌برده و همواره از کودکی مشتری ثابت‌قدم دندانپزشکان به شمار می‌رفته است.
ارزش طلای به کار رفته در این دندان مصنوعی در حدود ۴۵۰۰ تا ۵۰۰۰ پوند است و طراحی آن، طوری انجام شده که از طرز صحبت کردن نوک‌زبانی چرچیل نیز که در سخنرانی‌های او مشهود بود، کمی جلوگیری شود.
براساس گزارش دیلی‌میل، چرچیل بهای زیادی به دندانپزشک خود می‌داد و حتی وی را کاندید دریافت مقام شوالیه کرده نیز بود.
چرچیل که در دو دوره و در سالهای ۱۹۴۰ تا ۴۵ و ۱۹۵۱ تا ۵۵، نخست‌وزیری بریتانیا را بر عهده داشت، بعد از سال‌ها استعمارورزی علیه کشورهای ضعیف‌تر، در سال ۱۹۶۵ و در ۹۰ سالگی درگذشت و در حالی به خاک سپرده شد که دندان‌های روکش طلای وی را از دهانش خارج کرده بودند
منبع : fun95
مرگ "آریل شارون" پس از سه سال کما + تصویر
گروهی از این خاخام ها معتقدند بودند که به رغم مرگ مغزی وی، اما تا زمانی که قلب او با دستگاه به حیات ادامه می دهد، باید تنفس مصنوعی را ادامه داد و توقف آن از نظر آنان کاری حرام بود و قتل به شمار می رفت. اما دسته ای دیگر از خاخام ها می گفتند با توجه به اینکه مرگ مغزی با مرگ تفاوت چندانی ندارد، بهتر است تنفس مصنوعی متوقف شود.
اخبار رسیده از سرزمین های اشغالی حاکی از آن است که قلب «آریل شارون» نخست وزیر پیشین صهیونیستی که حدود سه سال پیش به کما رفت، دو روز پیش متوقف شد و به طور کامل از کار افتاد.
پس از بی نتیجه ماندن تلاش پزشکان ویژه مراقبت از «شارون» و توقف کامل قلب او، مسئولان بیمارستانی «شیبا» که در آن بستری شده است خبر مرگ وی را به مقامات ارشد سیاسی این رژیم اطلاع داده و قرار شد در فرصتی مناسب این خبر که از نگاه کارشناسان یک شکست سیاسی برای این رژیم به شمار می رود، توسط رسانه ها اعلام شود.
به نظر می رسد با توجه به فشار بین المللی که رژیم صهیونیستی طی چند وقت اخیر با آن مواجه شده و جایگاه ضعیفی که در آن قرار دارد، اعلام خبر مرگ «شارون» به زمانی دیگر موکول شود به ویژه اینکه تجاوز روز گذشته نیروهای ارتش صهیونیستی به سرزمین جنوب لبنان که با واکنش فوری و مقتدرانه نیروهای ارتش لبنان مواجه شد، بر تضعیف هر چه بیشتر جایگاه این رژیم افزود.
پایگاه های خبری لبنان اعلام کردند که نیروهای ارتش صهیونیستی روز گذشته برای اولین بار با بلندگوهای پخش صدا، عاجزانه از نیروهای لبنانی خواستند که درگیری را متوقف کند تا بتوانند جسد افسر صهیونیستی کشته شده که توسط نیروهای ارتش لبنان به هلاکت رسید را بردارند.
گفتنی است «آریل شارون» که در سال 1982 میلادی جنایت ضدبشری اردوگاه «صبرا و شتیلا» را مرتکب شد، از روز پنجم ژانویه سال ۲۰۰۶ میلادی به دلیل سکته مغزی سنگین، در بیمارستان بستری شد و پس از وی اداره کلیه امور نخست وزیری به معاونش «ایهود المرت» واگذار شد.
قابل ذکر است پیش از این میان خاخام های یهودی بر سر وضعیت «آریل شارون» اختلاف افتاده بود. گروهی از این خاخام ها معتقدند بودند که به رغم مرگ مغزی وی، اما تا زمانی که قلب او با دستگاه به حیات ادامه می دهد، باید تنفس مصنوعی را ادامه داد و توقف آن از نظر آنان کاری حرام بود و قتل به شمار می رفت. اما دسته ای دیگر از خاخام ها می گفتند با توجه به اینکه مرگ مغزی با مرگ تفاوت چندانی ندارد، بهتر است تنفس مصنوعی متوقف شود.
منبع: shia o nline
Subscribe to:
Posts (Atom)